Honoré de Balzac, 20 Mayıs 1799’da Fransa’nın Tours kentinde doğdu. Babası onun noter olmasını istiyordu. Oysa Balzac’ın gönlü edebiyattaydı. Hukuk eğitimi alıp bir süre bu alanda çalıştı. Cromwell (1819) adlı oyunuyla edebiyat dünyasına adım attı. 1829’da ilk romanı Şuanlar ve aynı yıl yazdığı Evliliğin Fizyolojisi başarılı olunca yazma tutkusu daha da arttı. 1824-1834 arasında hiç durmadan yazdı, Paris entelektüel çevrelerine girdi. 1834, bir dönüm noktasıydı. Yapıtlarını bir bütün oluşturacak şekilde üç ana başlıkta toplamaya karar verdi: Birey ve toplum yaşantısı konu alan “Analitik Çalışmalar”, bu hayatın nedenlerini sorgulayan “Felsefi Çalışmalar” ve birey davranışlarının toplum üzerindeki sonuçlarını ele alan “Gelenek İncelemeleri”. Bu projesine de Dante’ye atıfta bulunan bir başlık koydu: İnsanlık Komedyası. Eugenie Grandet (1833), Goriot Baba (1835) ve Vadideki Zambak (1835) bu projenin en önemli romanları arasında sayıldı. Öldüğünde ardında 85’i tamamlanmış, 50’si taslak halinde kalmış roman ve 2000’i aşkın karakter bırakan Balzac, “gerçekçilik” akımının kurucusu olarak tanınır. Eserlerinde 19. yüzyıl Fransa’sının soylularının, kentlilerinin, esnaflarının, politikacılarının ve züppelerinin görkemle sefaletin, aşk ile çıkarların iç içe geçtiği hayatlarının tasvirini yapar. Yazıya olduğu kadar aşka tutkusuyla da tanınan Balzac, 1832’de Polonyalı Kontes Haska ile mektuplaşmaya başladı. Bu gönül oyunu kısa zamanda büyük bir aşka dönüştü. Kontesin kocası ölünce 14 Mart 1850’de nihayet onunla evlenebildi. Birkaç ay sonra ise kalp krizi geçirdi ve 18 Ağustos 1850’de 51 yaşındayken öldü.