Mürekkepten kanatlar ve ziftten gemiler, Hayali limanlar arasında gezip tozmak sessizce. Fakat denizin ya da Zamanın Dostları yerine, Bulacaksın korkuyla çalınan bir kapı kendine...

Nestor kollarını salladı ve çevik bir hareketle uçurumla arasında duran üç adımı attı. Sonra döndü ve şöyle dedi: “Kendine dikkat et, sümüklü. Yeniden görüşeceğiz, sana söz veriyorum.” Ve aşağı atladı. Küçük Flint saniyenin binde biri kadar bir süre zarfında ihtiyar bahçıvanın kraterin içine doğru süzüldüğünü, aşağıdan esen rüzgarla birlikte havada öylece asılı kaldığını görür gibi oldu. Fakat hemen sonra Nestor ve iskeletten kanatları karanlık deliğin içinde gözden kayboldular. Oğlan yüzüstü yatıp uçurumun kenarına varıncaya kadar sürünerek ilerledi ve altında uzanan zifiri karanlığın içinde bir şeyler görmeye çalıştı. Ama Dünya'nın derinliklerinden esen ve gözlerini açık tutmasını bile zorlaştıran sıcak rüzgar dışında hiçbir şey yoktu.